ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΔΣ ΘΗΒΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΑΘ – ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ, ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
Μετά από επανειλημμένα αιτήματα (και) της Λαϊκής Συσπείρωσης, την προηγούμενη Δευτέρα συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο Θήβας το θέμα της ΔΕΥΑΘ.
Η συζήτηση αντικειμενικά συνδέθηκε με την τρέχουσα εξέλιξη του κυβερνητικού νομοσχεδίου για μετατροπή της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε «Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, Αποβλήτων και Υδάτων».
Η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού, σε πιστή αντιγραφή όσων υλοποίησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών στους σιδηροδρόμους, στην ενέργεια και αλλού. Με τις γνωστές τραγικές συνέπειες.
Η μεθοδολογία έχει ως εξής: Αφήνουν τις υπηρεσίες να ρημάξουν από προσωπικό, τεμαχίζουν το αντικείμενό τους σε κομμάτια και μετράνε τα πάντα με όρους κόστους – οφέλους.
Στην περίπτωση του νερού, έχει ήδη προηγηθεί:
- Ο διαχωρισμός το 1999 (επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) της ΕΥΔΑΠ σε ΕΥΔΑΠ ΠΑΓΙΩΝ (με αρμοδιότητα τις υποδομές, όπως πχ το δίκτυο του Μόρνου), που παρέμεινε στο κράτος και ΕΥΔΑΠ ΑΕ (με αρμοδιότητα την εμπορία και διανομή στην Αττική), η οποία μαζί με την ΕΥΑΘ ΑΕ εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο.
- Η εξαγορά μέρους του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ ΑΕ το 2014 (επί συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) από αμερικανικό fund.
- Η μεταφορά των ΕΥΔΑΠ ΑΕ και ΕΥΑΘ ΑΕ στο Υπερταμείο το 2016 (επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ), με την παράλληλη έγκριση της πώλησης του 11% της ΕΥΔΑΠ και του 23% της ΕΥΑΘ σε ιδιώτες.
- Η έκδοση της υπ’ αρ. 135275/2017 Κοινής Υπουργικής Απόφασης (επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) για την κοστολόγηση – τιμολόγηση του νερού με πλήρως ιδιωτικοοικονομικούς όρους. Χαρακτηριστικά, με την εν λόγω ΚΥΑ επιβάλλεται έως και «περιβαλλοντικό τέλος» στις περιπτώσεις που η υδροδότηση δε μπορεί να γίνει από τα υπόγεια νερά μίας περιοχής λόγω ρύπανσης, όπως είναι και η Θήβα.
Σε αυτό το έδαφος, η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει να προχωρήσει ακόμη περισσότερο τη διαδικασία εμπορευματοποίησης, νομοθετώντας τον έλεγχο της «αγοράς» από τη δήθεν «ανεξάρτητη» αρχή, τη δυνατότητα παραχώρησης του έργου μικρών ΔΕΥΑ σε ιδιωτικές εταιρείες, κλπ.
Στην περίπτωση της ΔΕΥΑΘ, η εικόνα που μετέφεραν τόσο η Διοίκηση όσο και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είναι ότι αμφισβητείται πλέον η ίδια η ύπαρξή της μέσω της σταδιακής μείωσης του προσωπικού. Ενώ θα έπρεπε να απασχολεί περίπου 70 – 80 εργαζόμενους για να καλύψει τις ανάγκες του Δήμου, αυτή τη στιγμή απασχολούνται μόλις 30.
Ως Λαϊκή Συσπείρωση επισημάναμε τον προφανή κίνδυνο, στο όνομα της ανάγκης λειτουργίας και με δεδομένη την έλλειψη προσωπικού, να εμφανισθεί ως μόνη λύση η είσοδος ιδιώτη.
Ωστόσο, υπογραμμίσαμε ότι ακόμη και η ίδια η ΔΕΥΑΘ δε μπορεί να λειτουργεί ως άλλη μία εταιρεία που «πουλάει νερό», αδιαφορώντας για το ότι αυτό είναι κοινωνικό αγαθό κι όχι εμπόρευμα.
Για παράδειγμα, είναι τουλάχιστον επιτακτική η ανάγκη να μειωθούν τα τιμολόγια στη Θήβα.
Αντίστοιχα, είναι απαράδεκτη η επιλογή της Δημοτικής Αρχής να μετακυλίσει στους δημότες των χωριών το μπάχαλο της καθυστερημένης επέκτασης της αρμοδιότητας της ΔΕΥΑΘ σε όλο το Δήμο, απαιτώντας μετά από 4 χρόνια την πληρωμή των τιμολογίων όλης της περιόδου. Την ώρα μάλιστα που Δήμος και ΔΕΥΑΘ, αν και χρωστάνε ο ένας στον άλλο ποσά αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, δεν έχουν κάνει εκκαθάριση μεταξύ τους.
Ακόμη, το να μην υπάρχουν αξιόλογες εκπτώσεις για όσα νοικοκυριά έχουν ανάγκη είναι μία πολύ σοβαρή έλλειψη που δεν αντιστοιχεί στην παροχή ενός κοινωνικού αγαθού.
Αυτά έχουν σημασία επειδή στα λόγια, τόσο η Δημοτική Αρχή όσο και οι άλλες παρατάξεις «ευχήθηκαν» να μην προχωρήσει η διαδικασία ιδιωτικοποίησης.
Κατά τα λοιπά όμως, ακούσαμε πχ από τον κ. Χαλβατζή διάφορες «φαεινές ιδέες – προτάσεις», όπως το να γίνει ανάθεση υπηρεσιών σε εργολάβο, ή το να προσληφθεί Γενικός Διευθυντής με ικανότητες manager του ιδιωτικού τομέα. Εννοείται δε ότι ο Δήμαρχος, αμέσως μόλις άκουσε την πρόταση για εργολάβο, έσπευσε να καλέσει το Συμβούλιο να λάβει ομόφωνη απόφαση για να μπει εργολάβος…
Επομένως το κρίσιμο ζήτημα δεν είναι μόνο η λέξη «Δημοτική» στην επωνυμία της ΔΕΥΑΘ, αλλά το να λειτουργεί αυτή με όρους παροχής νερού και λοιπών υπηρεσιών ως κοινωνικών αγαθών κι όχι ως εμπορευμάτων.
Σε αυτή την κατεύθυνση, και με απόλυτο σεβασμό σε όλους τους εργαζόμενους της ΔΕΥΑΘ (όπως και των ήδη εργαζόμενων σε εργολάβους, για τους οποίους προφανώς ζητάμε να προσληφθούν με μόνιμη σχέση εργασίας από τη ΔΕΥΑΘ), θεωρούμε κρίσιμο το εξής:
Η διεκδίκηση φθηνού και υγιεινού νερού, όπως και η ανάσχεση κάθε προσπάθειας περαιτέρω εμπορευματοποίησης δε μπορεί παρά να είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων και κατοίκων του Δήμου, πρώτα και κύρια των μαζικών φορέων του. Οι εργαζόμενοι της ΔΕΥΑΘ μπορούν να βασιστούν σε αυτούς, επικοινωνώντας το δίκαιο αίτημα για νερό – κοινωνικό αγαθό.
Φυσικά, το να προκύψει μία Δημοτική Αρχή που πιστεύει και διεκδικεί αυτό το αίτημα θα διευκόλυνε κατά πολύ τη συγκεκριμένη προοπτική.
